Dametjes in de tuin

Dametjes in de tuin
Bella en Chica

maandag 21 februari 2011

Mijn protest

Waar is mijn plekje?

Naarmate ik ouder word heb ik steeds meer moeite met de maatschappij.

Het begon allemaal toen ik nog kind was en met mijn ouders naar de Westeinderplassen ging om te genieten van de rust op het water en het landje. In een tentje slapen.
Het klinkt allemaal idyllisch, maar het begon al met het ‘uitspuiten’ van de tent om de muggen te verjagen. Bah, wat een stank.
Daarna werd je ook nog eens flink met Autan ingewreven. Allemaal goed bedoeld natuurlijk.
Er waren dagen bij dat we niet aan wal kwamen, dus de watertanken werden ontsmet met een voor mij onbekend chemisch middeltje.
Toendertijd (jaren 60) kon bijna alles. Het smaakte niet lekker dat water.

Wanneer het warm was, vond ik het prachtig om op een luchtbed op het water te dobberen.
Soms was dat onmogelijk omdat grote vlokken algen in het water dreven, erg onnatuurlijk.
Dat waren de tijden dat nog veel fosfaten geloosd werd op open water.


Toen kwamen de batterijkippen in beeld.
Later de varkens en de kistkalveren.
Wie kan zich niet die rotbeelden herinneren die af en toe via de media in menig veilig huisje werden geslingerd?
Wat kan de mens toch wreed zijn, voor zowel medemens als voor de dieren, vaak respectloos. Moedertje Aarde, die we moeten koesteren voor al het mooie en noodzakelijke wat ze ons biedt, mishandelen we op grote schaal.

De chemische industrie die meedogenloos produkten ontwikkelt onder het mom van veilig, handig en betrouwbaar. Het gaat alleen maar om geld.
De ellende die schuilgaat achter het gebruik van dit soort middelen wordt weggemoffeld.
Monsanto, Dow en kornuiten voelen zich onaantastbaar.
En doe je als boer niet mee met hun spel, dan word je gesaboteerd.
Als we nu eens allemaal weigeren om produkten te kopen die zijn ontstaan door gebruik van giffen van deze tirannen, dan kunnen we misschien een machtige vuist maken.
Enig idee in hoeveel produkten in de supermarkt genetisch gemanipuleerde grondstoffen zitten? Schrikbarend veel hoor. En vergeet dan ook niet het vee dat gevoerd wordt met dit relatief goedkope gengemanipuleerde voer.
Wij mogen dat vlees weer consumeren. Erg fijn. Kijk maar eens naar deze reportage: http://www.youtube.com/watch?v=quLL5lXGF5w&feature=player_embedded#
(ik krijg de link niet goed in mijn tekst, dus copy - paste gebruiken).


In mijn dromen woon ik later in een fijne woongemeenschap die zelfsupporting is.
We verbouwen onze eigen groentes en ieder heeft zijn eigen specialisme.
Ons ‘dorp’ heeft eigen vee en verwerkt ook alles zelf.
Het klinkt simpel, maar er moet toch iets in die richting mogelijk zijn?
Geen eindeloze akkers met dezelfde gewassen, maar diversiteit.
Dan is ook de zorg voor de zieken, ouderen en hulpbehoevenden een verantwoording voor de gehele gemeenschap, met gegarandeerde persoonlijke aandacht.
Kleinschaligheid troef.
Natuurlijk mis ik heel veel andere belangrijke zaken in dit verhaal. Het is ook maar een droom, maar toch..

De televisie staat nauwelijks meer aan. Honderden kanalen die je af kan stropen.
De ene zender heeft nog stompzinniger programma’s dan de andere. Onbegrijpelijk.

Ik verlang naar rust en vrede, naar een leven in harmonie met de natuur.

4 opmerkingen:

Unknown zei

Ik begrijp je gevoel maar al te goed.
Gelukkig zijn er veel positieve veranderingen gaande en worden de mensen steeds bewuster.
We kunnen de wereld niet dwingen maar wel een voorbeeld geven, een voorbeeld zijn.
Chiel

Unknown zei

Bewustwording heeft m.i. nog een lange weg te gaan. Mensen beseffen niet dat ze een stap(je) terug moeten doen om werkelijk iets te bereiken. Nu mag het niet alleen geen moeite kosten, maar ook geen achteruitgang in mogelijkheden of comfort.

Men reageert ook alleen nog op bijzondere, spectaculaire gebeurtenissen, dan dringt er bij een paar mensen wel eens iets door, maar vaak niet eens voor lang.

Ben al 35 jaar vegetariƫr, reis doorgaans te voet, fiets, OV of motor. De enige keer dat op vliegvakantie geweest ben is al weer 5 jaar geleden. Dat heeft voor zover ik weet allemaal geen volgers opgeleverd. Mensen vinden een vegetariƫr eerder lastig of keken je meewarig aan, hoewel ik ook moet toegeven dat dat 20 jaar geleden erger was. Er is wel iets veranderd dus misschien, maar of dit tempo voldoende is?

Ik ga gewoon door, misschien helpt het toch nog.

Ben zei

Het lijkt er idd op dat er toch steeds meer mensen zich er van bewust worden, en gedachten al deze van jou moeten dus ook uitgesproken worden. Een linkje kan voor velen toch een proces van wakker worden starten, zeker deze maakt veel indruk.

De soort samenlevingen die jij beschrijft zijn er al in kleine omvang, dus zo vreemd is het niet. Wie weet zijn er straks vele van dit soort gemeenschappen en is je droom nog niet zo gek.

Bewust zijn van wat er om je heen speelt is het belangerijkste.

Kitty zei

Ben ik bewust? Niet echt, ik ben dol op autorijden (vind lopen niet erg) en ben erg blij met kant-en-klaar maaltijden bij de AH (ben geen keukenprinses) en geniet van handige schoonmaakmiddelen als Anitkal en Harpix!