Mijn protest

Waar is mijn plekje?

Naarmate ik ouder word heb ik steeds meer moeite met de maatschappij.

Het begon allemaal toen ik nog kind was en met mijn ouders naar de Westeinderplassen ging om te genieten van de rust op het water en het landje. In een tentje slapen.
Het klinkt allemaal idyllisch, maar het begon al met het ‘uitspuiten’ van de tent om de muggen te verjagen. Bah, wat een stank.
Daarna werd je ook nog eens flink met Autan ingewreven. Allemaal goed bedoeld natuurlijk.
Er waren dagen bij dat we niet aan wal kwamen, dus de watertanken werden ontsmet met een voor mij onbekend chemisch middeltje.
Toendertijd (jaren 60) kon bijna alles. Het smaakte niet lekker dat water.

Wanneer het warm was, vond ik het prachtig om op een luchtbed op het water te dobberen.
Soms was dat onmogelijk omdat grote vlokken algen in het water dreven, erg onnatuurlijk.
Dat waren de tijden dat nog veel fosfaten geloosd werd op open water.


Toen kwamen de batterijkippen in beeld.
Later de varkens en de kistkalveren.
Wie kan zich niet die rotbeelden herinneren die af en toe via de media in menig veilig huisje werden geslingerd?
Wat kan de mens toch wreed zijn, voor zowel medemens als voor de dieren, vaak respectloos. Moedertje Aarde, die we moeten koesteren voor al het mooie en noodzakelijke wat ze ons biedt, mishandelen we op grote schaal.

De chemische industrie die meedogenloos produkten ontwikkelt onder het mom van veilig, handig en betrouwbaar. Het gaat alleen maar om geld.
De ellende die schuilgaat achter het gebruik van dit soort middelen wordt weggemoffeld.
Monsanto, Dow en kornuiten voelen zich onaantastbaar.
En doe je als boer niet mee met hun spel, dan word je gesaboteerd.
Als we nu eens allemaal weigeren om produkten te kopen die zijn ontstaan door gebruik van giffen van deze tirannen, dan kunnen we misschien een machtige vuist maken.
Enig idee in hoeveel produkten in de supermarkt genetisch gemanipuleerde grondstoffen zitten? Schrikbarend veel hoor. En vergeet dan ook niet het vee dat gevoerd wordt met dit relatief goedkope gengemanipuleerde voer.
Wij mogen dat vlees weer consumeren. Erg fijn. Kijk maar eens naar deze reportage: http://www.youtube.com/watch?v=quLL5lXGF5w&feature=player_embedded#
(ik krijg de link niet goed in mijn tekst, dus copy - paste gebruiken).


In mijn dromen woon ik later in een fijne woongemeenschap die zelfsupporting is.
We verbouwen onze eigen groentes en ieder heeft zijn eigen specialisme.
Ons ‘dorp’ heeft eigen vee en verwerkt ook alles zelf.
Het klinkt simpel, maar er moet toch iets in die richting mogelijk zijn?
Geen eindeloze akkers met dezelfde gewassen, maar diversiteit.
Dan is ook de zorg voor de zieken, ouderen en hulpbehoevenden een verantwoording voor de gehele gemeenschap, met gegarandeerde persoonlijke aandacht.
Kleinschaligheid troef.
Natuurlijk mis ik heel veel andere belangrijke zaken in dit verhaal. Het is ook maar een droom, maar toch..

De televisie staat nauwelijks meer aan. Honderden kanalen die je af kan stropen.
De ene zender heeft nog stompzinniger programma’s dan de andere. Onbegrijpelijk.

Ik verlang naar rust en vrede, naar een leven in harmonie met de natuur.

Voorjaarskriebels

Afgelopen week is het een bende in huis.
In de herfst en winter heb ik te pas en te onpas overal zaden gekocht waarvan ik dacht dat die wel in mijn moestuintje kunnen.
Sja, af en toe ben ik vergeten dat ik een bepaald zaad al had, dus hier en daar dupliceert het.

Nu de zon wat vaker te voorschijn komt en ook nog lekker warm aanvoelt (achter glas, want buiten was het -8C) krijg ik lentekriebels.
Dus heb ik alle zakken en tassen uitgepakt en heb de zakjes met zaad geïnventariseerd in een excel sheet. Ik ben er bijna klaar mee.


Ook heb ik wat kweekbakjes gekocht, want er zijn best wat groentes die eerst onder glas opgekweekt moeten worden.
Ik heb een donkerbruin vermoeden dat ik teveel wil en te weinig kweekbakjes heb.

De oude moestuin gaat op de schop. De grond is hopeloos hier, veel stenen en erg arm.
Na wat spitwerk op internet heb ik gekozen voor "de makkelijke moestuin".
Google er maar eens op, echt leuk wat die jongeman daar heeft neergezet. Het is wel niet zijn idee, maar ik denk dat hij een hoop mensen enthousiast heeft gemaakt.
Manlief is niet een echte klusser, de moestuinbakken zijn dan ook aangekocht en van kunststof. Eigenlijk wel handig, want als we hier ooit wegggaan nemen we zo de hele mikmak mee.

De grond bestaat uit gelijke delen turf, compost en vermiculiet.
Ik heb wat extra compost gekocht. De 2 containers die in de tuin staan, zijn nog niet klaar voor gebruik. Maar daar kan ik gaande het jaar uit 'oogsten'.

En wat komt er in te staan, in dat fancy moestuintje van me.
In ieder geval allerlei soorten bonen, sperziebonen, tuinbonen, pronkbonen, capucijners, sugarsnaps en zelfs een speciaal soort nl. Barlotto rosso bonen.





Verder heb ik 4 soorten spruiten, boerenkool, bietjes, rode spitskool, venkel, koolrabi, raapstelen, bosuitjes, verschillende kruiden, oranje en paarse wortels, schorseneren, wortelpeterselie, courgette, pompoenen, winterpostelein, zomerpostelein, spinazie, nieuwzeelandse spinazie, aardpeer en wie weet wat er nog meer 'aan komt waaien'.

Mijn aardappelproefje heb ik deze week opgezet.
4 kleine piepertjes heb ik geplant, ben benieuwd of het wat wordt.

En dan nog 7 soorten tomaten.
Ik moet nog een tomatenhuis kopen, van hetzelfde merk waar ik de bakken van heb.

Binnen heb ik ook het nodige staan, heerlijk voor bij de salade. Ik bewaar alle plastic verpakkingen en gebruik die als mini-kasjes.



Hier op de foto: broccolispruiten in het vierkante bakje, mungbonen-linzen-mosterdzaad in de ronde bak en alfalfa in het vleesbakje.

Oops, ik geloof dat ik me een beetje verpist heb.

Werk aan de winkel!