Dametjes in de tuin

Dametjes in de tuin
Bella en Chica

maandag 31 oktober 2011

Kruidige groenlofstamppot




De moestuin staat bijna ‘leeg’, vele lekkere groentes hebben we geoogst.
Ik zal later een ander blogje schrijven over alle oogsten die we hebben gehad, de toppers en de floppers, inclusief foto’s. 

Maar nu even een verrassing uit de moestuin.

Ergens in augustus heb ik in een tuincentrum nog wat plugplantjes gekocht om de kale plekken in de moestuin op te vullen.
Ik had 3 Zuckerhutplantjes en 3 chinese koolplantjes.
De chinese kool werd na een paar weken door de slakken aangevallen, daardoor bleven de Zuckerhutplantjes onaangeroerd (denk ik).

Zuckerhut schijnt een vergeten/ouderwetse groente te zijn.
De nederlandse naam is groenlof, ze is verwant aan chichorei, radicchio,andijvie en witlof.
De kroppen zijn langgerekt en het blad is stevig.
De smaak is nogal bitter, de donkergroene bladeren vind ik niet lekker, dus gebruik ik enkel het jonge groene blad.


We hebben al een paar keer milde nachtvorsten gehad.
De planten heb ik toen afgeschermd met wat karton, maar achteraf lees ik dat ze goed tegen een beetje vorst kunnen.

Deze groente kan ca 2 maanden in een krant - met eventueel wat wortels en aarde erbij- in de kelder bewaard worden, zodat je zelfs midden in de winter nog verse groente uit de moestuin kunt eten.
De bittere stof in de bladeren schijnt positief te werken op de zuur/base balans in het lichaam. 



Enfin, de 2 kleinste kropjes heb ik geoogst, schoongemaakt en verwerkt tot stamppot.

En passant heb ik nog 3 stengels snijbiet geplukt.

                
                                            

En tot slot een halve selderijknol die ik nog over had.     
















Benodigdheden voor stamppot van groenlof-knolselderij voor 2 personen: 

-       220 gram schoongemaakte groenlof (Zuckerhut)
-       3 stengels snijbiet (die kon ik niet laten staan in de moestuin)
-       450 gram schoongemaakte knolselderij (1/2 grote)
-       5 kleine aardappels (ca 330 gram schoon)
-       1 sjalotje
-       Scheut melk en flinke klont roomboter
-       Peper, zout (ongeraffineerd, bv atlantisch zeezout of herbamarezout) , nootmuskaat
-       50 gram geitencamembert
-       100 gram gerookte spekblokjes (of pittige seitan voor een vegetarische schotel)
-       2 dunne varkensfiletlapjes van de lende (of meer kaas voor vegetariërs)


De groenlof wassen en in smalle repen snijden.
De snijbiet ook in repen snijden, inclusief de stengels (voor de bite).

Sjalotje snipperen

De knolselderij in schijven snijden, schillen en in blokjes snijden.
Aardappelen schillen en in stukjes (zoals de knolselderij).

De knolselderij met de aardappels opzetten met laagje water en zeezout, in 15 minuten gaar koken.
Een scheut melk en een flinke klont roomboter, peper, zout en nootmuskaat toevoegen en alles met de staafmixer gladmaken (ondertussen de pan op de warme plaat laten staan).

Dan de sjalot en al het gesneden groen er doorheen mengen met een houten lepel.
De geitenkaas in miniblokjes snijden en op het laatste moment erdoor scheppen.
De kleine kaasblokjes smelten prachtig in de stamppot, dus niet meer roeren!

Terwijl de aardappel/knolselderij kookt, de spekjes in wat boter knapperig bakken.


Serveren met uitgebakken spekjes en een fijn stukje varkensvlees (van vrolijke varkens).

Nootmuskaatmolen en pepermolen op tafel zetten voor extra topping.
SMAKELIJK!



Het heeft ons fantastisch gesmaakt, dit recept houden we erin.
Juist de knolselderij geeft een heerlijke smaak aan het gerecht.
De volgende keer ga ik wat experimenteren met kruiden toevoegen.

Het recept heb ik niet helemaal zelf bedacht, als basis heb ik een bestaand recept voor groenlofstamppot gebruikt https://www.dewassendemaan.be/recepten/groenlof-met-kaas-en-spek


donderdag 13 oktober 2011

Recept pittige pompoensoep


Nu eens wat anders.
Een recept voor een heerlijke wintersoep.
Deze komt bij ons regelmatig op tafel, echt heel erg lekker.

Als je hem uitgeprobeerd hebt, wil je dan een berichtje achterlaten op mijn blog hoe je hem vond?



Pittige pompoensoep

1 hokkaido pompoen van ca 1 kg(oranje), het liefst met EKO etiket
2 flinke uien
half spaans pepertje
1 liter bouillon (bio bouillonblokjes)
gemberwortel 3 cm
3 flinke tenen knoflook of 4 gewone
1 theelepel massala kerrie
2 theelepels kurkuma
1/2 theelepel cayennepeper
2 theelepels rozemarijn
versgemalen zwarte peper
40 g rode palmolie (van aman prana)
crème fraiche
pompoenpitten

pompoenpitolie
toefje peterselie of selderij


De pompoen wassen en doorsnijden met een stevig mes. De pitten en de dradige kern eruit scheppen.
De pompoen hoeft NIET geschild te worden, snijd deze in stukken (ter grootte van 1/4 appel).
De ui in grove stukken snijden en de knoflook schoonmaken en in stukken snijden.
Zo ook de gemberwortel schillen en in plakjes snijden.
Spaans pepertje schoonmaken en in ringetjes snijden.

In een grote pan een paar eetlepels rode palmolie doen en verwarmen.
De pompoen, ui, knoflook, gember en spaanse peper snel door de hete olie roeren en de bouillon toevoegen.
De kurkuma, massalakerrie, cayennepeper, rozemarijn en versgemalen peper toevoegen.
40 minuten zachtjes laten pruttelen.

Met een staafmixer alles tot een gladde massa mixen. Even proeven of er nog wat door moet.

Eenmaal in het soepbord nog een schepje crème fraiche toevoegen en pompoenpitten over de soep strooien.
Met pompoenpitolie afmaken door wat druppels over de soep te sprenkelen. Deze olie heeft een heel fijne notensmaak en is bijna zwart.
Toefje groen op de crème fraiche.

Een gezond soepje met veel antioxidanten en rijk aan alle vit E varianten (door de rode palmolie).
Genoeg voor 8 borden. Per bord ongeveer 8 koolhydraten.


   klik op foto voor een grotere weergave

woensdag 7 september 2011

Een glimlach



Inmiddels woon ik ruim 2 jaar in Beieren en mijn duits is een beetje opgekrikt, uiteraard met wat bayrische klanken erin.
Maar het echte bayrische taaltje ben ik niet machtig, zeker niet als deze gebezigd wordt door een oude man zonder tanden in zijn mond (die dus mompelt).
Gisteren heb ik een grote wandeling gemaakt en had me voorgenomen om bovengenoemde oude man,  die een dorp verder woont, aan te spreken als hij in zijn tuintje bezig was.
Hij heeft zulke mooie tomaten staan en alles ziet er zo goed verzorgd uit.
Uiteraard ben ik heel nieuwsgierig of het gekochte, zelfgezaaide of zelfgeoogste planten zijn.
En ja hoor, hij was in zijn tuintje bezig en ik heb hem in mijn beste duits gevraagd of hij wat over zijn tomaten vertellen kon.
Bij elkaar heb ik ongeveer 4 woorden verstaan:
Kirschtomate , Ochsenherz , Samen gekauft, Obi oder Dehner (dat zijn tuincentra).
Hij had dus zaad gekocht bij een tuincentrum en had nu ossenhart tomaten en nog een ras.
Vorig jaar had hij kerstomaatjes.
Het gesprek ging een beetje moeizaam met veel ah's en oh's van mijn kant, het meeste verstond ik immers niet.
Toen ik weer verder liep keek ik even achterom.
De oude man stond te glunderen om de aandacht die hij gekregen had door zijn goed verzorgde tomaten.

woensdag 1 juni 2011

Help, mijn moestuin verhongert!

Maandenlang heb ik uren plannetjes gemaakt over hoe ik mijn nieuwe moestuin wilde hebben.
Wat ik zo op internet vond over de basisprincipes van de square foot gardening leek me niet zo moeilijk.
Wat een arrogantie denk ik achteraf. Juist die basis is zo belangrijk!
Enfin, je voelt hem zeker al aankomen, het is allemaal anders gelopen dan gepland.

De bakken had ik al in het vroege voorjaar in elkaar gezet.
Daarna heb ik zorgvuldig de aankopen voor het grondmengsel gedaan.
De benodigdheden waren: vermiculiet:turfmolm:compost = 1:1:1
Via het internet ben ik aan vermiculiet gekomen.
De compost heb ik gekocht bij het Obi-tuincentrum, biologische compost (leek mij zeer verantwoord).
Turfmolmwinning is nogal een belasting voor het milieu, dus koos ik voor bio-torfersatz, ook van de Obi.
Goed lezen was op dat moment niet mijn sterkste punt, anders had ik geweten dat het een bio-naaldhoutmengsel was.
Enfin, mijn buit was binnen en ik heb alles gemengd en de bakken ermee gevuld.

Daarna heb ik met veel plezier de rasters gemaakt en geverfd.
Ook het klimrek voor de peulen ziet er gelikt uit, al zeg ik het zelf.

In april heb ik wat groentes voorgezaaid in een koud kasje. Deze kwamen mooi op.
In de bakken heb ik ook rechtstreeks gezaaid, ik heb zelfs gezaaid volgens de zaaikalender (biologisch-dynamisch).
Ook in de bakken kwam alles mooi op.
De voorgezaaide plantjes heb ik uitgeplant in de bakken, wat zag het er allemaal mooi uit.
Op 23 april 2011 zag het er zo uit:


Apetrots was ik, maar er kwam een andere aap uit de mouw, een lelijke!!
De planten groeiden nagenoeg niet. En ze werden bleker en bleker.
De vakantie zat er ook nog eens tussen, dus 2 weken heb ik niet kunnen koekeloeren.
De buurvrouw heeft braaf gewaterd en gezorgd.
Op 25 mei 2011 zag het er zo uit! Let op de Barlotto rosso bonen die hoogblond zijn links op de foto.



Bij terugkomst van de vakantie was er niets gegroeid. Ergo, de planten waren nu hoogblond. (zie foto hierboven)
Ook was de aarde enorm in volume afgenomen, ingeklonken dus.
Alleen de peulen, capucijners en tuinbonen deden het goed.
Ik heb me suf gepiekerd wat er fout was gegaan.
Had ik te vroeg geplant? De nachten kunnen hier behoorlijk koud zijn.
Was de grond soms te zuur?
In de ene bak had ik de biologische turfvervanger gebruikt en in de andere bak had ik turfmolm (wat ik nog had) gebruikt. De bak met de turfmolm deed het iets beter!
Van de slechtste bak heb ik de ph-waarde van de bodem bepaald, die was neutraal! Mooi.
Wat dan?
Dagen heb ik het internet doorgespit en ik denk dat ik het gevonden heb.
Mijn planten staan te verhongeren!
Compost is helemaal niet zo rijk aan voeding als we soms wel denken. De beste compost schijnt toch de eigen tuin/keukenafval-compost te zijn. En die heb ik niet gebruikt, want ik had niet genoeg.

En wat lees ik op de site van Velt:
Quote: http://www.velt.be/druivenstreek/pag1034 (mijn moestuinboek is ook van Velt!!)

"Je hebt verschillende soorten compost: jonge en oude.

Jonge compost en half verteerde compost herken je door de aanwezigheid van compostwormen. Deze compost heeft veel voedingswaarde (voor bemesting).

Oude compost herken je door de geur (reukt naar bosgrond) is zeer kruimelig en het ontbreken van compostwormen. Hierin zit weinig voedingswaarde in. Deze compost gebruik je voor de structuurverbetering en de vochtregeling in de tuin.

Hout heeft voedingsstoffen (Stikstof) nodig om te kunnen verteren, hierdoor veroorzaak je tijdelijke verarming van je grond => compost goed zeven. Zo kunnen mulchpaden in de groentetuin zorgen voor een verarmingszone rond deze paden."


Zo..... hier dan eindelijk het bevrijdende woord.
Mijn turfvervanging bestaat uit naaldhout, dat kan verder composteren, maar trekt de grond dus eerst leeg, brrrrrrrrrr. Arme plantjes.
Dat verklaart ook waarom de bonen het wel goed doen, ze kunnen stikstof uit de lucht binden en in hun wortelknolletjes opslaan, dat is nog eens selfsupporting 

Gelijk heb ik de plantjes gevoed, nu na 10 dagen komt er eindelijk weer groei in.
De bleke betten krijgen weer groene blosjes, de sla groeit en de bietjes en wortels staan nog in dubio wat ze zullen doen.
De raapstelen hebben er ook weer zin in.
De eerste oogst heeft plaatsgevonden: een paar zalige radijsjes (uit de betere bak).
De groei zit er op 1 juni 2011 weer in:


Buiten de bak staat de spinazie al klaar om geoogst te worden.
Op internet vond ik de gouden tip over hoe spinazie te zaaien. Vorig jaar kwam namelijk bijna niets op.
De tip: meng de compost niet door de grond, maar laat deze bovenop de aarde liggen (2 vingers dik) en zaai hier het spinaziezaad in. Nou... dat werkt hoor, geen enkel zaadje is verloren gegaan.
Ook de venkel staat buiten de bak en heeft het prima naar zijn/haar zin.
Wat een moeilijke groente, deze laat zich niet makkelijk combineren met andere groentes, dus een klein bedje voor dit moeilijke kind.

Inmiddels zijn de tomaten verhuisd naar hun nieuwe verblijf, een heus tomatenhuis!

Ze doen het goed, hun aarde is ook iets anders (veel beter dus).
De paprika/pepers staan nog in de huiskamer, de nachten zijn nog te koud (rond de 10C).
In de huiskamer heeft ook mijn aubergine het erg prettig, de eerste vrucht hangt er al aan.

De tuinbonen groeien als een tierelier, bloeien doen ze ook, maar geen peul te zien, snik.
Misschien moet deze nog van de schrik bekomen?

Nu ga ik nog uitzoeken wat ik om de bakken heen ga strooien, op de looppaden dus. In ieder geval géén houtsnippers!
Nu ligt er nog hier en daar een stuk karton om de schoenen een beetje schoon te houden, geen mooi gezicht, wel heel doeltreffend.
Iemand een idee?

Ik dacht zelf aan cacaodoppen, maar weet daar weer niets vanaf (gaat dat ook composteren en stikstof onttrekken aan zijn omgeving?)

Voor een vergroting van de foto's: klick erop!

zondag 3 april 2011

Gluren!!

Vandaag zijn alle mensen in Bayern zeer tevreden geweest. Wat een goddelijk weer! Het leek wel hoogzomer.
Ruim 25 graden dit weekend, dus korte broek en hemdje aan....mmmmmm.

Voor mij betekende het weer tuinwerkvreugde.
Gisteren heb ik mijn moestuinbakken al gevuld en catproof gemaakt (voor korte tijd).
Vandaag nog wat speciale aardemix gemaakt en allerlei bladgroentes gezaaid. Die gaan in kleine opkweekbakjes in de koude kas.
Eigenlijk wilde ik de moestuinbakken afmaken door de rasters klaar te maken, maar helaas is de boormachine deze winter overleden. Ik kon mijn gaatjes niet boren.
Manlief gaat morgen een andere boormachine kopen.

Dezelfde lieve man is eind mei jarig en dit jaar vond ik eindelijk weer eens een leuk cadeautje voor hem.
Maar als ik dat pas eind mei geef, dan heeft hij er dit jaar geen plezier meer van.
Dus afgelopen vrijdag, toen het al mooi weer werd hier, heb ik hem zijn verjaardagscadeau gegeven (onder protest).
Nu kan hij er van genieten als hij jarig is!!!
Wat heb ik gevonden?
Een nestkast met camera (incl infrarood) en geluid, zodat we mee kunnen spieken wat er allemaal in gebeurt.

We hebben al een superdeluxe 2deurskoolmeeswoning aan onze eik hangen, dus hebben we nu gekozen voor een iets grotere opening, zodat bv een ringmus, vink, roodborst, spreeuw of boomklever voor deze kast kan kiezen.
En misschien blijft hij wel leeg. De tijd zal het leren.

Hier een foto van de luxe 2deurskoolmeeswoning:




Hier de nieuwe meespiekwoning, op de achtergrond zie je de koolmeeswoning aan de boom:




En binnen kunnen we continue meekijken op dit ouwe tv-tje:




Het moge duidelijk zijn dat we ook een beetje vogeltjesgek zijn
_________________

dinsdag 15 maart 2011

De tuin in!

De lente is eindelijk losgebarsten. De vogels fluiten iedere morgen vroeg hun mooiste liedjes.
De sneeuwklokjes staan alweer een week of 2 te bloeien, net als de winterakonietjes.
Wat een mooie combinatie is dat, wit en geel, heel chique.
De laatste sneeuw(prut) is ook weg. Wat blijft zijn de koude nachten, dus moedertje natuur doet rustig aan.
De crocussen en irissen staan allemaal te schreeuwen “kijk mij eens mooi zijn”.
De eerste groene sprietjes van de narcissen en tulpen komen boven de grond.
Wat mij verbaast is dat ondanks de lage temperaturen de bijen toch aan het vliegen zijn.
Een soort bliksembezoekjes om vers eten voor de kast te halen?












Mijn moestuin stond er treurig bij. De hele winter heb ik er niets meer aan gedaan.
In augustus had ik nog spinazie gezaaid, maar het duurde eindeloos lang voordat het opkwam.
En wat opkwam was de moeite van het oogsten niet waard.
Gisteren heb ik dus mijn moestuin opgeschoond, onkruid eruit en 2 boerenkoolplanten even op de composthoop gezet om ‘fris’ te blijven.
De spinazie zag er nu heel mooi uit, kleine compacte plantjes, ik heb er al wat van gebruikt voor mijn minestronesoep.

De grond in mijn tuin is van slechte kwaliteit. Hard en vol met stenen. De laatste 1,5 jaar heb ik me een ongeluk gemest om er iets van te maken. Ook heb ik veel compost door de aarde gemengd.
Maar het schiet niet echt op, voordat het iets wordt/is, zijn we minstens 10 jaar verder, en als het goed is wonen we hier dan niet meer.
Daarom heb ik gekozen voor square foot gardening, zoals Jelle dat zo mooi brengt op zijn site: de makkelijke moestuin (googel maar eens).
Timmeren kan ik niet en manlief hoef ik dat ook niet te vragen.
Na wat speurwerk is mijn oog gevallen op een bouwsysteem waarbij men losse elementen kan kopen om bakken of afscheidingen te maken. Het is van kunststof. Als we ooit vertrekken, kan ik de bakken zo demonteren en inpakken.
Gisteren was het zulk mooi weer, dus ben ik in een zonnehemdje de tuin ingegaan en de bakken in elkaar gezet. Het ziet er al mooi uit. Van 2 roosters en 3 lange stokken heb ik een klimrek gemaakt voor mijn capucijners.


Nu nog het grondmengsel klaarmaken, dat wordt een klus.
Ook de rasters die op de aarde komen te liggen moet ik nog zagen/schuren/lakken en aan elkaar schroeven.
Voorlopig is het nog geen zaaiweer met de nachtvorsten, als het zonnetje maar schijnt kan ik lekker klungelen in de tuin.
Verder heb ik nog 2 composthopen die omgezet moeten worden. Ik denk dat de oudste rijp voor gebruik is. De composthoop achter de bakken is gekocht spul, want ik heb nog niet genoeg zelfgemaakte compost voor het grondmengsel.
Dit mengsel gaat bestaan uit gelijke delen turf, compost en vermiculiet.

Oooo, mijn handen jeuken om weer aan de slag te gaan, maar nu moet ik eerst naar mijn ‘wirbelsäulegymnastik” gaan om mijn rug en schouders te sterken. Het is nog steeds niet goed met mijn schouder, ik kan mijn arm niet helemaal omhoog strekken en ook niet teveel belasten, erg lastig. Gelukkig is de slijmbeurs niet meer ontstoken, maar de kalkafzetting op de pees is er nog steeds, ondanks alle shockwave sessies die ik heb ondergaan.

Enfin, het is mooi weer, dus vanmiddag zal ik vast weer de tuin induiken.
Servus.

maandag 21 februari 2011

Mijn protest

Waar is mijn plekje?

Naarmate ik ouder word heb ik steeds meer moeite met de maatschappij.

Het begon allemaal toen ik nog kind was en met mijn ouders naar de Westeinderplassen ging om te genieten van de rust op het water en het landje. In een tentje slapen.
Het klinkt allemaal idyllisch, maar het begon al met het ‘uitspuiten’ van de tent om de muggen te verjagen. Bah, wat een stank.
Daarna werd je ook nog eens flink met Autan ingewreven. Allemaal goed bedoeld natuurlijk.
Er waren dagen bij dat we niet aan wal kwamen, dus de watertanken werden ontsmet met een voor mij onbekend chemisch middeltje.
Toendertijd (jaren 60) kon bijna alles. Het smaakte niet lekker dat water.

Wanneer het warm was, vond ik het prachtig om op een luchtbed op het water te dobberen.
Soms was dat onmogelijk omdat grote vlokken algen in het water dreven, erg onnatuurlijk.
Dat waren de tijden dat nog veel fosfaten geloosd werd op open water.


Toen kwamen de batterijkippen in beeld.
Later de varkens en de kistkalveren.
Wie kan zich niet die rotbeelden herinneren die af en toe via de media in menig veilig huisje werden geslingerd?
Wat kan de mens toch wreed zijn, voor zowel medemens als voor de dieren, vaak respectloos. Moedertje Aarde, die we moeten koesteren voor al het mooie en noodzakelijke wat ze ons biedt, mishandelen we op grote schaal.

De chemische industrie die meedogenloos produkten ontwikkelt onder het mom van veilig, handig en betrouwbaar. Het gaat alleen maar om geld.
De ellende die schuilgaat achter het gebruik van dit soort middelen wordt weggemoffeld.
Monsanto, Dow en kornuiten voelen zich onaantastbaar.
En doe je als boer niet mee met hun spel, dan word je gesaboteerd.
Als we nu eens allemaal weigeren om produkten te kopen die zijn ontstaan door gebruik van giffen van deze tirannen, dan kunnen we misschien een machtige vuist maken.
Enig idee in hoeveel produkten in de supermarkt genetisch gemanipuleerde grondstoffen zitten? Schrikbarend veel hoor. En vergeet dan ook niet het vee dat gevoerd wordt met dit relatief goedkope gengemanipuleerde voer.
Wij mogen dat vlees weer consumeren. Erg fijn. Kijk maar eens naar deze reportage: http://www.youtube.com/watch?v=quLL5lXGF5w&feature=player_embedded#
(ik krijg de link niet goed in mijn tekst, dus copy - paste gebruiken).


In mijn dromen woon ik later in een fijne woongemeenschap die zelfsupporting is.
We verbouwen onze eigen groentes en ieder heeft zijn eigen specialisme.
Ons ‘dorp’ heeft eigen vee en verwerkt ook alles zelf.
Het klinkt simpel, maar er moet toch iets in die richting mogelijk zijn?
Geen eindeloze akkers met dezelfde gewassen, maar diversiteit.
Dan is ook de zorg voor de zieken, ouderen en hulpbehoevenden een verantwoording voor de gehele gemeenschap, met gegarandeerde persoonlijke aandacht.
Kleinschaligheid troef.
Natuurlijk mis ik heel veel andere belangrijke zaken in dit verhaal. Het is ook maar een droom, maar toch..

De televisie staat nauwelijks meer aan. Honderden kanalen die je af kan stropen.
De ene zender heeft nog stompzinniger programma’s dan de andere. Onbegrijpelijk.

Ik verlang naar rust en vrede, naar een leven in harmonie met de natuur.

vrijdag 4 februari 2011

Voorjaarskriebels

Afgelopen week is het een bende in huis.
In de herfst en winter heb ik te pas en te onpas overal zaden gekocht waarvan ik dacht dat die wel in mijn moestuintje kunnen.
Sja, af en toe ben ik vergeten dat ik een bepaald zaad al had, dus hier en daar dupliceert het.
















Nu de zon wat vaker te voorschijn komt en ook nog lekker warm aanvoelt (achter glas, want buiten was het -8C) krijg ik lentekriebels.
Dus heb ik alle zakken en tassen uitgepakt en heb de zakjes met zaad geïnventariseerd in een excel sheet. Ik ben er bijna klaar mee.


Ook heb ik wat kweekbakjes gekocht, want er zijn best wat groentes die eerst onder glas opgekweekt moeten worden.
Ik heb een donkerbruin vermoeden dat ik teveel wil en te weinig kweekbakjes heb.

De oude moestuin gaat op de schop. De grond is hopeloos hier, veel stenen en erg arm.
Na wat spitwerk op internet heb ik gekozen voor "de makkelijke moestuin".
Google er maar eens op, echt leuk wat die jongeman daar heeft neergezet. Het is wel niet zijn idee, maar ik denk dat hij een hoop mensen enthousiast heeft gemaakt.
Manlief is niet een echte klusser, de moestuinbakken zijn dan ook aangekocht en van kunststof. Eigenlijk wel handig, want als we hier ooit wegggaan nemen we zo de hele mikmak mee.

De grond bestaat uit gelijke delen turf, compost en vermiculiet.
Ik heb wat extra compost gekocht. De 2 containers die in de tuin staan, zijn nog niet klaar voor gebruik. Maar daar kan ik gaande het jaar uit 'oogsten'.



En wat komt er in te staan, in dat fancy moestuintje van me.
In ieder geval allerlei soorten bonen, sperziebonen, tuinbonen, pronkbonen, capucijners, sugarsnaps en zelfs een speciaal soort nl. Barlotto rosso bonen.





Verder heb ik 4 soorten spruiten, boerenkool, bietjes, rode spitskool, venkel, koolrabi, raapstelen, bosuitjes, verschillende kruiden, oranje en paarse wortels, schorseneren, wortelpeterselie, courgette, pompoenen, winterpostelein, zomerpostelein, spinazie, nieuwzeelandse spinazie, aardpeer en wie weet wat er nog meer 'aan komt waaien'.

Mijn aardappelproefje heb ik deze week opgezet.
4 kleine piepertjes heb ik geplant, ben benieuwd of het wat wordt.

En dan nog 7 soorten tomaten.
Ik moet nog een tomatenhuis kopen, van hetzelfde merk waar ik de bakken van heb.


Binnen heb ik ook het nodige staan, heerlijk voor bij de salade. Ik bewaar alle plastic verpakkingen en gebruik die als mini-kasjes.



Hier op de foto: broccolispruiten in het vierkante bakje, mungbonen-linzen-mosterdzaad in de ronde bak en alfalfa in het vleesbakje.

Oops, ik geloof dat ik me een beetje verpist heb.

Werk aan de winkel!

maandag 24 januari 2011

Puntjes op de i

De hektiek ligt weer achter me, inmiddels ben ik helemaal hersteld van de kleine (vrouwenkwaal)operatie half januari. Tijd om de conditie en het verdere gestel onder de loep te nemen.
Mijn wens is om eindelijk weer eens te kunnen hardlopen zonder al die vervelende blessures.
Door de lange rustperiode zijn mijn shin-splints als sneeuw voor de zon verdwenen. Maar ik ken de rotzak, een beetje belasting en de eerste snerpende pijntjes steken de kop op.
Hopelijk heb ik nu meer geluk.

Wat in mijn nadeel werkt, is mijn gewicht. Sinds mijn schildklier in december 2008 'weggebrand' is en ik hormonen uit een potje moet nemen om mijn stofwisseling aan de gang te houden, is mijn gewicht niet goed te reguleren.
Graag zou ik er 10 kilo af willen hebben, laat dat ongeveer die vetjas zijn die ik aanheb :)
Al 2 jaar laat ik regelmatig mijn bloed controleren of de TSH waarde goed is. Vorige week is de medicatie bijgesteld. De arts vond de waarde nog prima, maar mijn grafiekje liet duidelijk zien waar het heen zou gaan!
Dus zo snel mogelijk bijstellen en over 6 weken weer controleren.

Vorige week heb ik een 'dieet' boek besteld en heb deze inmiddels ontvangen.

We hoeven maar een beetje anders te eten om aan de spelregels te voldoen, dus deze manier kost ons geen moeite. Zowel manlief als ik zijn in 3 dagen ruim 1 kilo lichter (veel vochtverlies in het begin).
Gisteren een heerlijke quiche gemaakt, jammieeeeeeee.

En lekker dat-ie was! Vandaag heb ik een koude punt genomen als lunch.
Deze manier van eten is geen dieet houden, dit is gewoon ietsjes anders eten. Veel minder koolhydraten en niet zeuren over vetten. Alle vetten die wij eten zijn zeer verantwoord, van olijfolie tot roomboter tot kokosvet.
Snoepen (gekocht) doen we niet en kant-en-klaar produkten komen niet in mijn boodschappenkarretje. Af en toe maak ik zelf chocoladebonbons, dat is een feestje voor ons.




En vandaag voor de 3e keer heb ik een klein loopje gedaan.
Voorzichtig probeer ik mijn lichaam weer te laten wennen aan de belasting.
De laatste weken heb ik een paar flinke wandelingen gemaakt en vorige week ben ik begonnen met 5 x 3 minuten hardlopen met een wandelpauze van 2 minuten (5x3'p=2'). Het ging heerlijk, echt genieten en het belangrijkste, ik heb nergens pijntjes.
Die hoge hartslag neem ik maar voor lief, dat zal wel door de vetverbranding komen en niet te vergeten door de 10 cm sneeuwlaag waar doorheen geploeterd moet worden.

Vinger aan de pols en eens kijken wat er komende week gebeuren gaat.

dinsdag 18 januari 2011

Start

Heel voorzichtig, stilletjes, zonder tamtam etc etc ga ik proberen of ik een klein 'openbaar' dagboekje aan kan leggen.

De kalender laat zien: 18-01-2011, vroeger bestond die datum niet eens voor me, dan zou ik oud zijn. Welnu, laat mij maar lekker oud zijn, ik geniet nog steeds van het leven.

Gisteren zou het blue monday geweest zijn, wat een onzin. Ik had een zalige maandag, lekker rustig, prachtig weer, lange wandeling met zonnetje op de bol.

Zelfs het eten was heerlijk. En weer een item voor mijn moestuin gevonden daardoor!

"La Ratte" aardappel, komt uit Frankrijk, wat een puike pieper. Die ga ik ook charteren voor mijn aardappelproject.

Dat worden 2 'aardappelzakken' , eentje met oppendoezer rondes en eentje met La Ratte.

Ik heb wel geen echt pootgoed, maar toch ga ik het proberen met uitgelopen piepertjes.

Er is een hoop te doen, maar ik kan het begin niet vinden.. treuzel treuzel.

Misschien morgen (wat een makkelijk woord).

Lief dagboek

Aangezien ik er moeite mee heb dat jan en alleman kan lezen wat ik aan de letters toevertrouw, zal ik mezelf als eenkennig bestempelen.
Voorlopig geen stukjes over mijn doen en laten, noch over mijn activiteiten en interesses.
Misschien komt dat nog wel een keer.

groetjes,
een sluimerende blogger


Dit bericht heb ik op 21 maart 2010 geplaatst en even naar boven gehaald.
Deze periode hoop ik dus per 18-1-2011 te hebben afgesloten :)))